Driehuizen - Schermer - Molens 🇳🇱

EILANDSPOLDER

De Eilandspolder is een uitermate waterrijk gebied dat in de 13e eeuw werd bedijkt. Tot de 17e eeuw lag het te midden van een aantal zeer grote meren, met name de Schermer en de Beemster, en niet ver van de zee. 

Merkwaardig is hoe hoog de polder ligt ten opzichte van de droogmakerijen Schermer en Beemster. Van oorsprong is het een licht zilt laagveengebied. Tot voor kort was de Eilandspolder nog grotendeels vaarland, dat wil zeggen dat de graslandpercelen alleen over water te bereiken waren

De gehele eilandspolder is open en weids van karakter en is in de eerste plaats een weidegebied, zeer rijk aan weidevogels, zoals wulp en grutto. Ook watervogels (smient, plevieren) en vogels van rietlanden (rietzanger) zijn talrijk. 

Er komen ook natuurlijke meertjes, brede watergangen en veel verlandingsvegetaties voor. Het gebied is ook van belang voor de noordse woelmuis.

In het westelijke gebied, deels in eigendom van Landschap Noord-Holland, wordt het vaarland afgewisseld met kleinschalige droogmakerijen zoals de Graftmeerpolder en de Noordeindermeerpolder. 

Het gebied is betrekkelijk grootschalig en open van karakter, vergeleken met het oosten, en wordt nog in sterke mate voor de landbouw gebruikt. De oostelijke Eilandspolder is vrijwel geheel in eigendom van het Staatsbosbeheer, dat het als vogelgebied beheert. Het heeft een meer moerassig, begroeid, (soms zelfs beschut) karakter met veel kleinere vaartjes, maar ook brede hoofdwatergangen.

MENNINGWEERPOLDER

De Menningweerpolder is een 135 ha grote polder.

De eerste twee poldermolens van Schermereiland werden hier gebouwd in 1542. 

Één van deze molens werd geplaatst aan de Menningweerdijk, ter plaatse van de huidige molen.

Oorspronkelijk was de Menningweerpolder als buitenpolder tegen de omringdijk van het Schermereiland gelegen. Na de watersnood van 1825 is hij op zekere voorwaarden binnen de Eilandspolder getrokken en is zijn buitenkade verzwaard tot de afmetingen van de omringdijk van laatstgenoemde polder. De polder bleef echter zijn eigen bemaling houden.

In 1863 werd die verzorgd door een schepradmolen met een vlucht van 21,68 m. Het was waarschijnlijk deze molen die in 1888 door blikseminslag verbrandde.

Vervolgens werd een nieuwe vijzelmolen, de huidige, gebouwd door Jacob Molenaar, timmerman-molenmaker te Grootschermer.  Deze molen bleef in bedrijf tot september 1931. 

Vanaf dat moment loosde de polder het water op de aangrenzende en nagenoeg hetzelfde peil gelegen Eilandspolder. In 1953 werden een deel van het gaande werk verwijderd en de waterlopen gedempt. De molen bleef slechts als woning in gebruik. 

Vijfendertig jaar later werd de klok teruggezet: de molen werd weer geheel maalvaardig gemaakt en is sindsdien ook geregeld in bedrijf